Përgjigjja rreth gjykimit të daljes në luftë dhe kushti i deklarimit të tekfirit

Shejh Atijetullah


Përgatiti dhe përshtati

“KLUBI ENSAR”



Me emrin e Allahut të Gjithmëshirshmit, Mëshirplotit


Pyetja e parë: Selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.

O shejh i nderuar, kam disa dyshime ne lidhje me disa pika. Po debatoja me njërin nga vëllezërit që ka marrë pjesë në xhihad në tokën afgane pas 11 shtatorit dhe i thashë atij se xhihadi sot është farz ajn në Afganistan. Ai më tha: A mendon ti se muxhahidat kanë nevojë për ty si person? Ajo çka di unë, është se ata kanë më shumë nevojë për pasuri sesa për trupa. Më pas më tregoi se para një jave kishte kontaktuar me njërin nga vëllezërit muxhahid në Afganistan dhe ky i kishte thënë se pas mbarimit të stërvitjes, mbeta 6 muaj pa luftuar. Më pas u zgjodha për të marrë pjesë në një operacion istishhadij dhe nuk e bëra dot operacionin, por edhe nuk kisha mundësi që të zbritja në fushëbetejë për të luftuar jobesimtarët. Mbaroi fjala e tij.

A është e vërtetë fjala e këtij vëllai, o shejh i nderuar në lidhje me situatën në Afganistan? Nëse është e vërtetë kjo, a është sot xhihadi farz ajn apo farz kifaje në Afganistan? Nëse fjala e këtij vëllai nuk është e saktë, atëherë a është xhihadi farz ajn dhe a t’i kërkoj leje prindërve për të dalur në xhihad?


Përgjigjja: Falënderimi i takon vetëm Allahut, paqja dhe nderimi i Allahut janë për të dërguarin e Tij, familjen, shokët dhe të gjithë ata që e pasojnë rrugën e Islamit.

Po, është e vërtetë së muxhahidat për sa i përket Afganistanit dhe Pakistanit nuk kanë nevojë në këtë etapë të xhihadit dhe e përforcoj fjalën (në këtë etapë të xhihadit), sepse kjo gjendje mund të ndryshojë nga çasti në çast për një numër të madh ushtarësh. Falënderimi i takon Allahut, sepse me të vërtetë ne kemi një numër të konsiderueshëm ushtarësh për luftë frontale që përbëhen nga muhaxhirët dhe ensarët e këtyre vendeve. Ky numër i madh muxhahidash luftëtarë ka ardhur si shkak i pushtetit të këtij rajoni dhe sistemit të xhihadit që ata kanë, i cili përfshin xhemate të mëdha xhihadiste. Këto xhemate kanë pasur mundësinë që të përballojnë numrin e madh të këtyre muxhahidave duke i armatosur, stërvitur, mësuar, ndërgjegjësuar derisa i kanë siguruar atyre edhe vështirësitë e jetesës përsa i përket vendqëndrimit, ushqimit, ujit e të tjera.

Prandaj, muxhahidat në Afganistan dhe Pakistan qofshin këto talebanët, al kaida, apo grupe të tjera të xhihadit aktualisht nuk kanë më mundësinë që të pranojnë një numër të madh muslimanësh që vijnë për të marrë pjesë në xhihadin afgan. Kjo vjen si rezultat i defiçitit ekonomik që kanë muxhahidat dhe vështirsitë që ka terreni nga ana gjeografike. Si rezultat i këtij fenomeni, ne e shohim të arsyeshme se jemi në periudhën e përzgjedhjes dhe pastrimit.
Nga këtu i bëjmë thirrje kuadrave specialist që ka nevojë xhihadi për ta në plan të parë dhe më pas muxhahidave të zakonshëm që të vijnë në Afganistan.

Përsa i përket muxhahidave të zakonshëm që do të vijnë në xhihadin afgan do të pranohen nga miratimi i udhëheqjes së xhihadit dhe emirave përkatës. Udhëheqja e xhihadit do të pranojë një pakicë muxhahidash të ardhur nga jashtë dhe kjo do të bëhet në bazë të kriterit të përzgjedhjes dhe tezkijes. Vetëm prej Allahut të Madhëruar kërkojmë sukses. Kjo fetva është përsa i përket vendit tonë, kurse për vendet e tjera ndryshon. Ndodh që një vend ka shumë nevojë për një numër të madh muxhahidash luftëtarë, kurse vendi tjetër jo. Por kjo situatë e krijuar, a na bën neve që ta konsiderojmë sot xhihadin farz kifaje?

Mendimi im është se kjo fjalë nuk është e qëlluar dhe unë nuk mund të them se xhihadi sot është farz kifaje. Dijetarët kanë thënë se xhihadi bëhet farz kifaje kur largohet armiku nga tokat Islame, ose arrihet një numër i konsiderueshëm muxhahidash për ta larguar armikun nga tokat Islame. Në realitet kjo gjë nuk ka ndodhur akoma. Kurse në Afganistan këtë etapë të xhihadit e bëra farz kifaje, për shkak të pamjaftueshmërisë që kemi ne për të përballuar numrin e madh të muxhahidave nga ana ekonomike. Kjo situatë është krijuar si rezultat i neglizhencës së tregtarëve musliman për të kontribuar në xhihadin tonë. Në të njëjtën kohë kemi defiçit përsa i përket kuadrave fetar dhe atyre drejtues në bazë të aftësisë që kanë ata për të shëruar umetin nga kjo krizë, në sajë të dhuntisë që u ka dhuruar Allahu për specialitetet që ata posedojnë. Më siguroni mua pasurinë dhe kuadrat specialist dhe ti do të shikosh sesa fronte dhe kampe të reja hapim, e çfarë dëmesh u sjellim armiqve të Allahut me ndihmën e Tij. Vetëm Allahut i kërkojmë ndihmë, Ai na mjafton neve dhe vetëm Atij i mbështetemi për çdo gjë.

Pastaj, xhihadi në Afganistan është farz kifaje për një periudhë të përkohshme kohore dhe jo përgjithmonë. Ndoshta pas një farë kohe bëj thirrje të hapur për obligueshmërinë e rinisë Islame që të prezantojë në xhihadin afgan, sepse mund të kemi nevojë për një numër të madh muxhahidash luftëtarë. Kjo është një luftë dhe lufta dihet se i përpin burrat, kurse vetëm Allahu është Mbrojtësi jonë. Gjithashtu, frontet dhe kampet e xhihadit hapen në varësi të mundësisë, urtësisë dhe dobisë. Prandaj, duhet të jemi shumë vigjilent dhe të kujdesur në lidhje më këtë mesele. Deri tani këto kushte i kam vendosur për Afganistanin, Pakistanin dhe vendet e ngjashme me ta, kurse përsa i përket tokave të tjera të vendeve Islame dhe gjithë botës çështja e xhihadit dhe gjykimi i tij ndryshon.

Përsa i përket vendeve Islame, dihet se ata janë të pushtuara nga jobesimtarët prej shumë shekujve duke filluar nga Andaluzia në perëndim, pjesët e Evropës jugore, Azia e mesme, ballkani, Kaukazi, Turkistanin lindor në Kinë, Singafori, Filipine, Tajlanda, India etj. Të gjitha këto vende që përmendëm në një kohë kanë qenë vende dhe toka Islame. Më pas na i morrën jobesimtarët dhe për këtë arsye është obligim për besimtarët kthimi i tyre dhe pastrimi i këtyre tokave nga duart e jobesimtarëve. Aktualisht të gjitha vendet Islame arabe janë poshtë pushtetit të qeverive tradhëtare jobesimtare që kanë ngjyrën tonë.

Prandaj, bëhet obligim luftimi i këtyre të fundit për çdo person që ka mundësi. Dihet se nga ana sheriatike luftimi i qeverive arabe që kanë tradhëtuar Islamin është më parësore se luftimi i jobesimtarëve origjinalë. Por muxhahidat i kanë dhënë më shumë përparësi luftimit të jobesimtarëve originalë (Amerika dhe koalicioni i saj), për shkak të dobisë që ata e kanë parë në luftimin e Amerikës dhe koalicionin e saj përpara qeverive arabe. Po kush do t’i luftojë qeveritë arabe tradhtare? Në këtë gjendje që është umeti sot, si mund të themi se xhihadi është farz kifaje?! Nëse ne e pranojmë diçka të tillë, atëherë kjo tregon se jemi gabimtar!

Kurse pjesa e dytë e fjalisë (e gjithë bota) do të thotë se e gjithë dunjaja pret nga muxhahidat që ta çlirojmë ne botën duke i luftuar jobesimtarët në vendet e tyre. Lufta ndaj jobesimtarëve të bëhet derisa të mos mbetet fitne dhe e gjithë feja të jetë e tëra për Allahun. Në origjinë luftimi i jobesimtarëve në tokat e tyre për të përhapur Islamin është farz kifaje për umetin Islam. Përderisa ky farz nuk kryhet nga umeti, atëherë të gjithë ne jemi gjynahqar, përveç atyre që i ka arsyetuar Allahu dhe atij personi që ka dhënë të gjithë mundësinë e tij për t’ia arritur këtij qëllimi. Gjithashtu, lirimi i pengjeve musliman është farz kifaje për umetin që t’i liron ata me të gjitha llojet e mundësive, qoftë kjo me anë të pasurisë, forcës, luftës, hileve etj. Në të njëjtën kohë edhe përpjekja për të vendosur halifen dhe shtetin Islam është farz kifaje për umetin Islam.

Prandaj, themi se në këtë situatë kryerja e adhurimit të xhihadit është farz ajn për çdo musliman që ka mundësi me atë lloj mënyre që i përshtatet më shumë atij dhe kërkohet që të kontribuojë në xhihadin aktual. Përmbledhja e gjithë kësaj çfarë kam thënë deri tani, është fjala e shejh Abdulla Azamit ku thotë se e vërteta është me karvanin. Kush i është bashkangjitur karvanit të xhihadit dhe muxhahidinëve duke shpenzuar veten e tij dhe është përgatitur duke e treguar këtë me gjendjen e tij përpara fjalëve: Unë jam një shigjetë prej shigjetave të muslimanëve, prandaj le të më gjuajë mua udhëheqja e muslimanëve ku të dëshirojë ajo. Atëherë, atij i thuhet: Ti o filan shko në Shishan (çeceni) sepse ata kanë nevojë për ty dhe rruga të është lehtësuar përshembull, kurse ti o filan shko në filan vend, kurse ti tjetri qëndro në vendin tënd dhe ndërto sektorin ekonomik, mediatik, atë të davetit dhe kërkimit të dijes së saktë.

Kush ka mundësi që të kontaktojë me udhëheqjen e xhihadit dhe t’ia bëjë të ditur atyre ç’ka është më e përshtatshme përsa i përket atij ose xhematit të tij dhe më pas çfarë kërkohet nga ata që të punojnë, atëherë le ta mundësojnë këtë kontakt sa më shpejt duke qenë të sinqertë dhe të vërtetë në nijetin që ata kanë.

Kurse kush nuk ka mundësi që të formojë kontakte dhe këto janë shumica e njerëzve, atëherë le të punojnë në bazë të planeve të përgjithshme të studjuara mirë, të bëjnë përpjekjen maksimale për t’ia arritur qëllimit dhe le t’i frikësohen Allahut. Të konsultohen me njerëzit që posedojnë fe të mirë, dije dhe eksperiencë në xhihad, e në të njëjtën kohë janë besnik dhe vepërmirës. Më pas, Allahu do i jep sukses dhe do e udhëzojë atë. Kush e bën këtë punë, inshalla e ka kryer obligimin e tij ndaj Allahut dhe ai pastrohet para Allahut nga mëkati i mosprezantimit në xhihadin frontal. Dije, se Allahu i pranon veprat vetëm nga ata që i frikësohen Allahut. Prandaj, themi se sot nuk kërkohet leje nga prindërit për të bërë xhihad. Allahu e di më së miri dhe nuk ka forcë dhe pushtet tjetër përveç Tij.

Kurse përsa i përket vëllaut i cili ka pritur 6 muaj për të marrë pjesë në një operacion ushtarak dhe nuk i është dhënë mundësia për ta bërë diçka të tillë kjo është shumë e përhapur këtu. Kjo pritje vjen si shkak i stinës që ndodhet muxhahidi dhe shumë faktorëve të tjerë. Jeta në Afganistan dhe fiset përreth tij nuk është gjithmonë vetëm luftë, operacione, vrasje, goditje e armiqve të Allahut, por është një jetë e plotë. Në të ka stërvitje, kurse operacionet zhvillohen në varësi të kohës së përshtatshme dhe shkathtësisë që ka individi i cili është i gatshëm për ta bërë një operacion të tillë. Gjithashtu, këtu ne merremi edhe me punët e tjera plotësuese të xhihadit, sepse pa to xhihadi nuk mund të zhvillohet dot, sic janë punët logjistike, administrative etj.

Themi, se çdo individi që i jepet mundësia për të marrë pjesë në operacionet ushtarake, patjetër duhet të ketë sabër në ato raste kur kërkohet durim i madh, kurse suksesi është vetëm në dorën e Allahut. Bëhet obligim për çdo vëlla i cili vjen në vendet e xhihadit dhe këtë obligim ta vendos para syve të tij, që ta përgatisi veten e tij me durim, të veprojë atë gjë që i kërkohet për të bërë dhe mos t’i përshpejtojë gjërat. Dihet se jeta e xhihadit është e mbushur përplot mirësi, punë të mira, shpërblime etj. Vëllezërit e al kaidës në Afganistan kanë një letër që ia japin çdo personi që shkon në xhihad përpara fillimit të betejave. Kjo letër përmban përkujtime dhe qartësime te disa gjërave të rëndësishme. Prandaj e shohim si obligim qe çdo muxhahid ta gjen dhe ta lexojë atë përpara daljes në luftë. Ju mund ta kërkoni këtë letër nga vëllezërit e frontit mediatik botëror Islam. E lusim Allahun e Madhëruar që të na udhëzojë, përforcojë dhe ndihmojë neve në këtë rrugë.

Pyetja e dytë: Një person po kërkon dijen fetare dhe atij i është hapur rruga për xhihad. Cila është më parësore për të, mbarimi i studimeve apo dalja në xhihad? Cilat libra ua këshillon muxhahidave për lexim, në mënyrë që atyre tu shtohet imani?

Përgjigjja: Kjo ndryshon sipas personave dhe gjendjes që ata ndodhen. Prandaj, nuk mund të jap një gjykim të përgjithshëm për të gjithë njerëzit dhe për të gjitha gjendjet e tyre. Një vëlla i tillë, le të këshillohet me njerëzit e dijes dhe llogjikës së pastër që ai ka besim tek ta dhe ata janë besnik.

Por unë do të jap nje ndihmë që ta përcaktoj qëndrimin tënd në lidhje me këtë çështje. Them: Nëse ky student është prej atyre që Allahu ia ka lehtësuar çështjen e dijes dhe shpresohet prej tij që të ketë bereqet dhe mirësi në këtë fushë dhe më pas ky student inshalla nuk i ekspozohet fitnes ose ndryshon nga gjendja e mirë në atë të keqe (Allahu na ruajtë), atëherë është më e dobishme për të që t’i mbarojë studimet dhe njëkohësisht ta ketë nijetin e xhihadit, ku nëse atij i kërkohet që të dalë në luftë ai të jetë i gatshëm për të. Ky nijet është kusht dhe pa të personi nuk pastrohet para Allahut. Pra, kushti është i tillë ku nëse vëllait i bëhet e qartë se dalja në luftë është ajo çka kërkohet nga ai momentalisht, atëherë ai duhet të jetë i gatshëm për luftë dhe të braktis studimet e çdo gjë që ai posedon.


Kurse përsa i përket librave që këshilloj të lexohen për shtimin e imanit ato janë: Rruga e të përmalluarve i ibn Nuhasit. Letra që titullohet; zbulimi i dyshimeve të tradhëtarëve rreth xhihadit të Harith el Misrij. Libri; sëmundja dhe ilaçi i ibn Kajimit dhe libri tjetër është; kështjellat tona janë të kërcënuara nga brenda i Muhamed Husejnit. Falenderimi i takon Allahut sepse librat janë të shumta. Allahu na dhëntë sukses.


Pyetja e tretë: Ka disa kushte dhe pengesa që i kanë vendosur dijetarët rreth bërjes qafir të personit në veçanti. A duhet të plotësohen kushtet dhe të eliminohen pengesat në lidhje me bërjen qafir të personin në veçanti, apo mjafton gjendja e tij e përgjithshme? P.sh këtu në vendet e dy haremeve ka persona që tallen me fenë e Allahut në mënyrë të vazhdueshme dhe ato e kanë mësuar teuhidin nëpër shkolla. Gjithashtu, ata e dinë shumë mirë se tallja me fenë e Allahut është kufër. A mund të gjykojmë në lidhje me këta persona se ata kanë dalur nga feja, apo duhet ta njohim shumë mirë gjendjen e tyre dhe të sigurohemi mirë në bërjen qafir të tyre?


Përgjigjja: Nuk mund të gjykojmë për një person në veçanti për dalje nga feja, vetëm nëse plotësohen tek ai kushtet e tekfirit dhe largohen pengesat e tekfirit. Kurse këto kushte dhe pengesa i njohin mirë dijetarët, ndërsa masa e thjeshtë dhe ata që nuk kanë dije fetare ndalohen që të merren me konsiderimin qafir të personave në veçanti, ku tekfiri i tyre është çështje ixhtihadije. Kjo çështje u takon njerëzve të dijes, kurse përsa i përket personit të thjeshtë është më e mirë për të që të thotë: Unë nuk e di, prandaj pyesni dijetarët, e ndërkohë muslimani i thjeshtë e ka obligim besimin tek Allahu, feja e Tij, i dërguari i Tij, etj dhe mohimin e tagutit në mënyrë të përgjithshme.

Ndërsa bërja qafir i jobesimtarëve original që nuk i përkasin Islamit është obligim si për dijetarin ashtu edhe për muslimanin e thjeshtë. Tek kjo kategori bën pjesë edhe murtedi i qartë i cili e ka shfaqur në mënyrë të qartë tradhëtinë e tij ndaj fesë së Allahut, Allahu na ruajtë. Gjithashtu, e kemi obligim tekfirin ndaj sharësit të Allahut, të dërguarit dhe fesë të Tij, me kusht që sharja ose tallja të jetë e qartë dhe mos të ketë dyshime në lidhje me të. Kurse nëse ka dyshime si p.sh a konsiderohet si tallje opo sharje ky veprim, është më mirë që kjo mesele t’u lihet në dorë njerëzve të dijes që të merren me të.

Në përgjithësi themi, se ai i cili merret me këtë çështje duhet të jetë i siguruar mirë dhe kjo është obligim për të, ose në të kundërt ai do të shkatërrohet. Ky është një kapitull i rrezikshëm dhe dijetarët e umetit akoma vazhdojnë qe t’ua tërheqin vëmendjen atyre që nuk kanë dije, që të mos merren me këtë mesele, sepse ata nuk kanë forcë argumentimi. E lusim Allahun që të na ruajë dhe të na fal.

Ndërsa përsa i përket atyre që tallen vazhdimisht me fenë e Allahut në vendin e dy haremeve kjo gjë vërtetohet duke u kthyer tek ata persona që e dinë shumë mirë gjendjen dhe çështjen e tyre nga njerëzit e dijes atje. Allahu na dhëntë sukses dhe Allahu ta shpërbleftë e të dhëntë sukses në çdo mirësi, në xhihad në rrugën e Tij, në udhëzim dhe devotshmëri. Allahu na forcoftë mua dhe ty në rrugën e drejtë dhe ne e lusim Atë që të na bëjë rizk rënien dëshmor në rrugën e Tij duke qëndruar fort në front e jo duke ia kthyer shpinën. E lusim Allahun që të na jep vërtetësi, siguri dhe të na bëjë njësues të pastër të fesë së Tij. Falenderimi i takon vetëm Allahut, paqja dhe nderimi i Allahut janë për të dërguarin e Tij, familjen, shokët dhe të gjithë ata që e pasojnë rrugën e Islamit. Selam alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.